O YIL BAHAR MEVSİMİNDE YETERİ KADAR YAĞMUR YAĞMAMIŞTI. BU YÜZDEN BÜYÜK ÇAYIR'IN OTLARI YETERLİ SAYIDA ÇIKMAMIŞ, ÇIKANLAR DA ÇİÇEK AÇMAMIŞTI. KARINCA NEMİL, GÜNLERDİR YUVASINA TEK BİR YİYECEK GÖTÜREMEMİŞTİ. AMA HER SABAH ERKENDEN YUVASINDAN ÇIKIP YİYECEK ARAMAYA DEVAM EDİYORDU. BİR SABAH YİNE YİYECEK BULMAK İÇİN DIŞARIYA ÇIKMIŞTI. DERKEN BİR VIZILTI DUYDU. BU VIZILTI, TANIDIĞI ESKİ BİR DOSTA AİTTİ.