Kasvet, bütün mevsimleri, hayatın mevsimlerini
zehirli bir iklimde sıkıştırdığı zaman
hassalarımız aslî hüviyetlerini nerdeyse
hatırlamaz olur, el ve ayak birbirine dolaşır, göz
ve kulak yolunu şaşırır. İfadedeki isnad düzeni
allak bullak olur. Lügat müdahelelerle sarsılır.
Kırılmalarla, yerinden oynatılamaz rükünlerin
devrilmesiyle sentaks kendini belli eder bu
çöken havanın, ümitsizliğin ve şaşkınlığın
tezahürü olarak. O zaman muhatap, yani ...