“Artık zamanı gelmişti; beyaz tay hücuma kalkmak istediğini ön ayakları ile göklere yol
almaya çalışarak anlatmaya çalışıyordu. Tayın yelesine şefkat dolu narin bir dokunuşun
ardından kılıcının kabzasını kavradı elleri. Hırçın bakışları tozu dumana katarak cenk
eden neferleri süzerken, asıldı kılıcına bütün gücüyle.
İşte burada titredi yürek, nemlendi gözler ve sarsıldı heybetli beden. Var gücüyle
asılmaya başladı kılıcına. Ama ne yapsa olmuyor, kılıcı bir türlü kın ...