Kapının açılışından bilirdim. Kokusuyla gelirdi. Toprak odamız gül kokardı. Gülümserdi. Işıl ışıl
bakardı. Şefkat dolu bir ses ruhumu tutardı. Nasıl da sevinir, sevgiyle kanatlanırdım.
"Küçük adam nerede?"
Bu sesi her duyduğumda birden büyürdü çocuk yüreğim. Büyürdü de Medine'ye sığmazdı.
Koşarak atılırdım kucağına. Kucak, çocuk için ne muhkem bir sığınaktı. Dedemin kollarında
güçlenirdim. Gül ile karanfil kokusu birbirine karışırdı... Aşk, "Mim!" dedi.
Tüm varlık a ...